Galileo Galileï

Galileo Galileï

Galileo Galileï was een Italiaans natuur- en sterrenkundige die leefde van 1564 tot 1642. Hij studeerde aan de universiteit van Pisa wis- en natuurkunde en was van 1589 tot 1592 professor in de wiskunde te Pisa en tot 1610 in wiskundige vestingbouw en astronomie te Padua. In 1610 werd hij hofwiskundige van de groothertog van Toscane in Florence. Met behulp van de pas uitgevonden kijker ontdekte hij de vier grote manen van de planeet Jupiter die daarom wel de Galileïsche manen worden genoemd. Ook ontdekte hij met zijn kijker de schijngestalten van Venus en de zonnevlekken.

Hoewel Galileï reeds vroeg overtuigd was van het heliocentrische wereldbeeld van Nicolaus Copernicus, waarin deze de zon in het middelpunt van het zonnestelsel plaatste, sprak Galileï zich eerst in 1610 daarvoor uit in zijn boek « Sidereus Nuncius», waarin hij bovengenoemde ontdekkingen beschreef. Dit gaf aanleiding tot de veroordeling van dit stelsel voor de Romeinse Inquisitie (kerkelijke rechtbank) in 1616 en het op de Index (verboden lijst van boeken) plaatsen van het boek « De revolutionibus orbium coelestium» van Copernicus. Ondanks het verbod publiceerde Galileï in 1632 zijn « Dialogo», waarin de nieuwe leer in gespreksvorm verdedigd werd. Na een proces moest Galileï in 1633 de leer afzweren. Na 1633 verbleef hij in een landhuis in Florence. Ondanks het feit dat zijn ge zichtsvermogen snel achteruit ging, schreef hij hier zijn belangrijkste werk, « Discorsi e dimontrazioni matematiche intorno a due nuove scienze», waarin op een nieuwe wijze de grondslagen der mechanica worden uiteengezet. Dit boek werd in 1638 in Leiden uitgegeven. Een belangrijke ontdekking van Galileï is verder, dat de slingertijd van een slinger af hankelijk is van de amplitude (de mate waarin de slinger uitslaat). Galileï heeft veel invloed gehad op de ontwikke ling van de natuurwetenschappen, voornamelijk in de 19de eeuw.